crisis griega

ΘέματαΗ ελληνική κρίση από τον Crist.
του Άρη Μαλανδράκη 21/07/2011
Εκτύπωση σελίδαςΑποστολή με EmailΔιάδοση στο GoogleΔιάδοση στο FacebookΔιάδοση στο TwitterΑύξηση μεγέθους γραμματοσειράςΜείωση μεγέθους γραμματοσειράςΣχόλια
1 εικόνα Η γελοιογραφία μάς ήλθε αυτή τη φορά από τη μακρινή Αργεντινή. Με αφιέρωση στο protagon.gr, φυσικά, όπως και οι άλλες που προηγήθηκαν. Τιτλοφορείται «Ελληνική κρίση» και την υπογράφει ένας σκιτσογράφος με πολλά διεθνή βραβεία στο παλμαρέ του. Ο Crisτobal Reinoso είναι γνωστός στη Λατινική Αμερική (και όχι μόνο) με το συντομογραφικό Crist. Με αυτό το όνομα υπογράφει τις γελοιογραφίες που δημοσιεύονται καθημερινά, από το 1973, στην εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία (και εκδοτική ιστορία) στην Αργεντινή, την Clarin. Το εκφραστικό σκίτσο του αρχαίου οπλίτη -και εξ ανάγκης επαίτη-συνοδευόταν από το ακόλουθο σημείωμα «ενός Αργεντινού που βίωσε την ίδια οικονομική κρίση, 20 χρόνια πριν», όπως γράφει χαρακτηριστικά.

«Η ελληνική κρίση μας απασχολεί έντονα. Για εμάς είναι σαν να ξαναζούμε στιγμές πολύ δύσκολες, αδιέξοδες, όπου δεν βλέπαμε λύση και όλα ήταν μαύρα. Αλλά, επειδή είχαμε ζήσει κρίσεις παντός τύπου στην πρόσφατη ιστορία μας, το πήραμε το πράγμα με σχετική ηρεμία. Είχαμε ήδη δεινοπαθήσει από τις αλάνθαστες συνταγές του ΔΝΤ. Αν χρειαζόταν να ζήσουμε χωρίς να αγοράσουμε καινούργια μπλούζα, θα το κάναμε, δεν θα τρελαινόμασταν κιόλας για αυτό... Αν ήθελαν να μας χαρακτηρίσουν αιώνιους οφειλέτες, ας το έκαναν. Το πρόβλημα ήταν τα συσσωρευμένα χρέη τα οποία αντί να μειωθούν, αυξάνονταν. Ο κόσμος έβλεπε τις οικονομίες του να εξανεμίζονται και να τις οικειοποιούνται οι τράπεζες οι οποίες δεν βγαίνουν ποτέ χαμένες και παίρνουν τις προφυλάξεις τους με κάθε κόστος....

»Κάποια στιγμή, η κυβέρνηση συγκρούστηκε με τους διεθνείς οργανισμούς που μας έπνιγαν, απέρριψε όλες τις μεθόδους και τις πιέσεις τους, και είπε ότι τους κανόνες θα τους βάζουμε εμείς στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας -δίχως τελεσίγραφα ούτε απειλές. Το εκπληκτικό ήταν ότι σιγά-σιγά πήραμε τα πάνω μας και ο κίνδυνος για τη χώρα (άλλο ένα εύρημα για να μας ασκούν πίεση αυτοί που αυτοδιορίστηκαν κριτές μας) άρχισε να μειώνεται. Δεν ήταν εύκολο. Ο καθένας από εμάς έχει ακούσει ή έχει ζήσει στο πετσί του ιστορίες για όλα όσα έγιναν και μας σημάδεψαν. Υπήρχε μεγάλη δυσπιστία απέναντι στις τράπεζες, πολλοί πίστευαν ότι ο καλύτερος τρόπος αποταμίευσης είναι να ξοδεύεις. Τώρα μόνο, ύστερα από 10 χρόνια, επέστρεψαν τα δάνεια με μεγάλη διάρκεια αποπληρωμής...

»Θυμάμαι ότι είχα κάνει ένα σκίτσο που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην εποχή του. Η ομάδα της Αργεντινής ήταν ένα από τα μεγάλα φαβορί στο τελευταίο μουντιάλ με τον Μαραντόνα προπονητή. Τα καταστήματα ηλεκτρικών συσκευών έβγαλαν προσφορές για τηλεοράσεις με οθόνη πλάσμα έως και με 50 δόσεις. Οπως ξέρουμε, μετά την ευφορία που έφεραν τα πρώτα αποτελέσματα στο τουρνουά, η Αργεντινή δεν πέρασε στον ημιτελικό, οπότε φτιάξαμε τις βαλίτσες μας κι επιστρέψαμε πολύ νωρίς στην πεζή, και σκληρή, πραγματικότητα. Το σκίτσο έδειχνε ένα Αργεντινό με μπερέ, σημαία και βουβουζέλα ο οποίος είχε σπάσει από τα νεύρα και την απογοήτευσή του την τηλεόραση. Κοιτούσε τον αναγνώστη και του έλεγε κλαίγοντας: ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΚΟΜΑ 49 ΔΟΣΕΙΣ».

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών